“Şiir; inanca aşkın olarak imanı besler. Sözün, eylemde ve kültürde anlam, değer ve duygusunda iman (emin oluş) ile gerçekleşmesini destekler. Bu anlamda şiirsel eylem, bir doğuş/ nefes olmak ile kalmayıp, sözün gücünü kendiliğe kattıkları ve kültür kıldıkları ile görünüşe taşır. İnanca ait olan; anlam, duygu ve değer belirimlerinde ruh üflenerek öznelde ve toplumda canlı kılınacak ise şiir dili bir uğraktır. Bu uğrakta imanda peklik ve artış sağlanır iken söz, metafizik oluşunu estetik oluşunda bulmuş olur. Dinleyicisine de nesnele aşkın öznel oluşunu hissetmesine olanak verir. Sanatsal olarak basit ve cazip olsa da anlam, değer ve duygu yüklemlerinden yana teşbih düzeyinde zengin bir açılıma sahiptir. Teşbih ve anlam formasyonunda estetik olduğu, ilkesel içeriğine göre evrensel oluşu ve okunuşundaki sunumunun güzel oluşuna göre genelde karşılık bulduğu doğrultuda sanatsal oluşunu korur.

Sen, ben ayrı düştük

Şiir dilinde buluşalım

Ayrılıklara inat kavuşalım. “