İbn Sînâ el-Ḳānûn fi’ṭ-ṭıbb’ı 403 (1012) yılında gittiği Cürcân’da yazmaya başlamış, Büveyhî hânedanının Rey, Hemedan ve İsfahan’daki saraylarında hekimlik yaptığı dönemde çalışmasını on yılı aşkın bir sürede tamamlamıştır. Müellif dağınık vaziyetteki Helenistik, Bizans ve Süryânî tıp literatürünü derleyip sistemleştirmesi yanında bunlara kendi gözlemlerini de katarak kitabı güncelleştirmek suretiyle İslâm tıp tarihinin en büyük eserini meydana getirmiştir. İbn Sînâ’dan bir asır sonra kaleme aldığı Çehâr Maḳāle adlı eserinde (s. 71) Nizâmî-i Arûzî el-Ḳānûn fi’ṭ-ṭıbb’ın önemini, “Bukrat (Hipokrat) ve Câlînûs (Galen) sağ olsalardı bu kitabın önünde secde etmeleri gerekirdi” cümlesiyle ifade eder.